حسین جان، من هم مثل تو و مثل همة دیگران علاقه دارم از همة علوم سر در بیاورم؛ فیزیک، ریاضی، پزشکی و کارگردانی بلد باشم و همة هنرها و حرفه‏ها را تجربه کنم، امّا با این فعالیت بزرگی که انتخاب کرده‏ام، چقدر فرصت پرداختن به امور متفرقه را دارم؟ من فکر می‏کنم که اگر در ضمن دروس حوزوی رشتة پزشکی را می‏خواندم، نه پزشک خوبی بودم و نه روحانی موفقی؛ گرچه پرستیژ اجتماعی و پُز ویژه‏ای برای خود به‏دست آورده بودم. من از این‏که ریاضی و شیمی بلد نیستم، احساس حقارت نمی‏کنم و از این‏که دانشگاه نرفته‏ام، پشیمان نیستم و غصّه نمی‏خورم، زیرا یک مسئولیت مهمّ دیگر را انجام می‏دهم، مگر با یک دست چند هندوانه می‏توان برداشت؟

روحانیت تنها نهاد اجتماعی‏ای است که خداوند مستقیماً برای تأمین کادر آن اقدام کرده است. خدای جهان برای نیاز جامعه به کسب و تجارت یا پزشکی و مهندسی یا رانندگی و آهنگری، به صورت مستقیم نیرو نفرستاده است، امّا برای رفع نیاز بشر به دین، اخلاق و معنویت 124000 انسان صالح، ارسال داشته و آن‏ها را به گونه‏های مختلف تأیید و هدایت کرده است.

 

روحانیت تنها نهاد اجتماعی‏ای است که خداوند به تکمیل نیروی آن فرمان داده است و در آیه 122 سوره توبه فرموده است:

ما کانَ المُؤمِنونَ لِینفِروا کافّةً، فَلَولا نَفَرَ مِن کلِّ فِرقَةٍ مِنهُم طائِفَةٌ لِیتَفَقَّهوا فی الدّینِ وَ لِیُنذِروا قَومَهُم إِذا رَجَعوا إِلَیهِم لَعَلَّهُم یحذَرون؛

همة مؤمنان که نمی‏توانند از خانه و کاشانه خود کوچ کنند (و به تأمین این نیاز بپردازند)، ولی لااقل باید در میان جامعه از هر گروهی دسته‏ای کوچ کنند، تا با دین خدا آشنایی عمیق پیدا کنند و پس از آن‏که به سوی قوم خود بازگشتند، آن‏ها را از خدا بترسانند، شاید که آن‏ها حذر کنند.

 

در این آیه خدا به تشکیل یک صنف و نهاد اجتماعی فرمان داده، نهادی که مسئولیت فهم عمیق دین و پاسداری از آن را بر عهده داشته باشد و در ارتباط با مردم، اخلاق عملی آن‏ها را اصلاح کند و معرفت آن‏ها به خدا را افزون کند. فهم دین، تبلیغ دین، اجرای دین و دفاع از دین، وظایف این نهاد است که خداوند به تشکیل آن امر کرده است.

 

من امروز به شجره‏نامه صنفی خود که به‏دست قدرت خدا مهره‏چینی شده است، افتخار می‏کنم. عالمان ربّانی و مردان خدا در شمار پدران صنفی طلّاب علوم دینی هستند. کتاب‏ها و رساله‏هایی که دربارة عالمان بزرگ اسلام نوشته شده، نشان می‏دهد که همه آن‏ها دورة طلبگی را گذرانیده‏اند و سپس در شمار عالمان بزرگ قرار گرفته‏اند. طلبگی سلسله‏ای است متصل به عالمان بزرگ تا دورة امامان و سپس خود امامان، و امامان خود ادامه‏دهندة وجودی و تربیتی پیامبران هستند، نسب‏نامة طلّاب به مردان بزرگ تاریخ منتهی می‏شود و صف طولانی روحانیت تاریخ، قافله‏سالاری مانند نوح (ع) و ابراهیم‏ (ع) دارد.

طلبه از نظر صنفی و شغلی از تبار پیامبران است و سلالة ابراهیم (ع)، موسی (ع)، عسیی (ع)، محمّد (ص) و وارث علی (ع)، فاطمه (س) و حسین (ع). . . و این بسیار افتخارآمیز است و مسئولیت آفرین. العُلَماءُ وَرَثَةُ الأَنبِیاء.

نوشته شده در دوشنبه 90/2/5ساعت 12:38 عصر توسط دلدار نظرات ( ) | |